Asteroid City Review (2024)

Asteroid City is het nieuwe kunstwerk van Wes Anderson, waarbij je nog veel beter moet opletten dan bij zijn vorige werken. Gelukkig wordt het verhaal van de film gepresenteerd door een leger aan briljante acteurs, waardoor je als kijker wel op dient te letten.

De zegetocht van Wes Anderson

Tegenwoordig denkt iedereen op TikTok dat hij of zij met een simpel filtertje de kenmerkende stijl van Wes Anderson één op één kan kopiëren. Asteroid City, de nieuwste film van de regisseur, drukt het publiek met de neus op de feiten. Het is niet zo makkelijk om een film als deze te maken. Topacteurs weten dat ook, daarom staan ze in de rij om mee te mogen doen met een project van Anderson. Ook al is het maar een klein rolletje. De budgetten van zijn films zijn dan ook niet al te hoog, terwijl het stuk voor stuk meesterwerken zijn als we enkel het visuele aspect in ogenschouw nemen. Dat begon al met Rushmore in 1998, waarna Anderson met een gigantische zegetocht begon.

Voor mij persoonlijk zaten er tussen alle films die hij in de tussentijd maakte er maar weinig tussen die mij niet wisten te raken. Een film als The French Dispatch viel iets minder in mijn straatje dan The Grand Budapest Hotel of Moonrise Kingdom, maar was nog steeds een lust voor het oog. Asteroid City is daarmee eigenlijk een soortgelijke film, die ook qua opzet van het verhaal wat doet denken aan The French Dispatch. Daarmee kan ik al direct verklappen dat Asteroid City niet mijn favoriete film is van Wes Anderson op het gebied van het verhaal, maar qua humor en acteerprestaties komt het daar wel bij in de buurt.

Gaat niet over Asteroid City

Asteroid City is een ware meta film die gaat over twee verhalen, die parallel aan elkaar lopen. Dat maakt het voor de niet oplettende kijker wat verwarrend. Als je enkel de trailer hebt gezien, dan zou je denken dat de film gaat over een verhaal dat zich afspeelt in Asteroid City. Dit is een stadje in het midden van de woestijn, waar in de jaren '50 bezoekers van een conventie vast komen te zitten na een schokkend incident.

Dit verhaal is alleen niet het verhaal dat daadwerkelijk is gebeurd, maar het verhaal dat wordt verteld in een toneelstuk van Conrad Earp (Edward Norton). Earp is een schrijver van dit soort stukken. Een grootheid binnen dit wereldje, maar tegelijkertijd een gecompliceerd persoon. Dit gedeelte van het verhaal is eigenlijk het belangrijkste, terwijl er voornamelijk wordt ingezoomd op het stuk dat zich afspeelt in het toneelstuk Asteroid City. Deze verhalen worden gedurende de film tegelijkertijd verteld, waardoor ik me kan voorstellen dat het niet voor iedereen even makkelijk is om te volgen. Ondanks dat de film maar 1 uur en 44 minuten duurt, moet je flink je best doen om de aandacht erbij te houden.

Ik noemde net al even de sterrencast, die grotendeels uit vrije wil zich aansluit bij een project van Wes Anderson. Dat is dit keer niet anders. Norton wordt omringd door oude en nieuwe gezichten zoals Jason Schwartzman, Tilda Swinton, Bryan Cranston, Willem Dafoe, Adrien Brody, Edward Norton, Tom Hanks en Scarlett Johansson. Verder heb ik nog even goed gekeken, maar Bill Murray ontbreekt toch echt in het nieuwste werk van Anderson.

Sublieme Schwartzman

Een van de belangrijkste personages die ronddwaalt in het dorpje Asteroid City is Augie Steenbeck, gespeeld door Jason Schwartzman. Tegelijkertijd speelt de kompaan van Anderson, die ook al opdook in talloze andere werken van de regisseur, het personage Jones Hall, een lokale acteur. Het is sowieso bijzonder hoe veel van de acteurs uit de film twee personages spelen, maar met name Schwartzman en Scarlett Johansson weten uit te blinken op het witte doek. Niet alleen vanwege de twee personages die ze allebei onder handen nemen, maar ook de stevige dosis onverwachte humor die ze vaak subtiel weten te brengen.

Asteroid City is namelijk een ontzettend grappige film, ondanks duistere randjes in kleurrijke omgevingen. Hoewel een van de thema's van het verhaal het verwerken van rouw is, weet Anderson dit toch op een ontzettend luchtige wijze te brengen. Zoals gezegd spelen Schwartzman en Johansson hierin geweldige rollen, maar ook Bryan Cranston en uiteraard Steve Carell krijgen de lachers op hun hand.

Visuele pracht

Wat mij betreft weet de film voornamelijk uit te blinken dankzij de visuele pracht en praal. Asteroid City is dan wel een film die je graag in de bioscoop ziet, aangezien ieder frame om je vingers bij af te likken is. Anderson is een perfectionist, dat is aan alles te zien. Met iedere film die hij maakt lijkt hij verder af te dwalen met hoe hij het perfecte shot kan bedenken. Ook bij het nieuwste werk worden er weer een aantal trucjes van stal gehaald, waar ik verder niet al te veel over zal verklappen. Verhalend gezien is Asteroid City zeker niet de allerbeste film die ik van de Texaanse regisseur heb gezien, maar wel de mooiste.

Het verhaal dat tijdens de film langzaam op gang komt valt uiteindelijk na een tijdje wel in elkaar, maar zelfs dan kan het zich niet meten met persoonlijke favorieten als The Royal Tenenbaums, Moonrise Kingdom en The Grand Budapest Hotel. De film wordt gedragen door de uitstekende cast, de vindingrijke humor en natuurlijk het prachtige visuele aspect. Maar zelfs al was er helemaal geen verhaal te bekennen in een film van Wes Anderson, dan alsnog moet je het op een zo groot mogelijk scherm bekijken.